تنها سه روز از سفر مصطفی گذشت
یک سوم از قبیله ی زهرا شهــــید شد ...
پشـــتِ در
بیـــن ِ گــــذر
چنــــد نفــــر
یـــک مــ ــ ـا د ر
یـــک غـــزل درد آور..
آخر یک روز با روضه کوچه ات دق میکــــنم مـــــــــادر ...
یا اهـل العــالــم ما گــــدای مجــتبائـیـم
ما خـــاک پــایِ خـــاک پــایِ مجـــتبائیم
آیـا شــده بـــال و پــرت افتـــاده باشـــد؟
در گوشـــه ای از بســـترت افتـــاده باشد؟
آیــا شده مــــرد جمــل بـاشــی و امـــا
ماننــد برگــــی پیکــــرت افــتاده باشد؟
آیــا شــده در لحظـــه هـای آخــرینـــت
چشــمـت به چشمِ خواهــرت افتاده باشـد؟
آیــا شده سجـــاده ات هنـــگام غـــارت
دسـت سپـــاه و لشـــگرت افتــاده باشد؟
مظـلوم و تنـــها و غریـــب عالمیـــن اسـت
گریه کن غم های این بی کس حسیــن است
بـر مــوی تــو نشــسته زِ فصـلِ جــوانـی ات
هفــتم صفــر؛ شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام محضر حضرت صاحب الزمان (عج) و شیعیان حضرتش تسلیت باد.
دو چشم دخترک تـَـر شد سه نقطه . . .
پرید از جا کبــوتــر شد سه نقـطه . . .
صــدای ضربــه سیـــلی و آنـــگاه
گمانم دخترک کـَـر شد سه نقطه . . .
تمـام گردنش خـون بود خـون بود
بمیــرم مثل مــادر شد سه نقــطه . . . کبــودی رخ و زخــم ســـر ِ او
برایش مثــل معــجر شد سه نقطه . . . 
و عمـــه بعـد آن شب در خــرابه
عصـای دست دختـر شد سه نقـطه . . .
دو چشــمش را به سخــتی بـاز کرد و
کمی مهـمان یک ســر شد سه نقطه . . .
و حالا دختـــری کنــج خــــرابه
مریض احــوال بدتــر شد سه نقطــه . . .
صـــدایش در نمــی آمد به گریــــه
و اینجا قصـــه آخـــر شد سه نقــطه . . .
و باز هم سلام از راه ِ دور
الســـَّـــلامِ علیـــک یا ابا عبـــدالله (ع)
الســَّــلامُ عیلـــک اَیـُهــا الاربــاب
الســـَّــلامُ علیــک نِعــمَ الـــرفـــــیق
بزرگــی را پرسیــدند :
زندگــی چند بخش است ؟
گفت : دو بخش ؛ کودکی و پیـــری
گفتند : پس «جـــوانی» چه ؟
گفت : فدای حسیــن (ع) ...
مــن هجـــر یـــار دیــده ام و بـاز زنـــده ام
این شــرط عــاشــقی نبــوَد، خــاک بر ســرم
الا خورشــید عالمتــاب ، اربـــاب
قـــرار هــر دلِ بی‌تــاب، اربــــاب
نه تنـها مـن، که دیــدم آفـــرینش
تـــو را می‌خوانــدت اربـــاب، ارباب
تو آن بودی که هر شــب در بر تو
گدایی می‌کند مهتــاب ،اربـــــاب
من آن در را که غیر از او دری نیست
کنــم با قـــلـــب دق‌البـــــاب، اربـــــاب
اگرچــه ریزه خــوارم بـــازگــویــــم
بیا امشب مرا دریـــــــاب ،اربــــاب
به بیــــداری اگر قابـــــــل نـــباشم
مرا امـــشب بیا در خــواب، اربـــاب
پی نوشت :
اینکه میگویی حسین (ع) آرام جانم
معنایش را تازه وقتی احساس میکنی که به کربلا آمده باشی ؛حتی اگر با کوله باری از غم هم بیایی اینجا دیگر اصلا به یاد نمی آوری که تو....
خوبتر که نگاه میکنم ارباب میبینم. شما تنها معشوقی هستی که هر کسی عاشقت باشد میخواهد که باز هم برای عشق شما خریدار بیاورد... چرا که لحظه ای از کسی که دلش با شماست غافل نمیشوی
چه لذتی دارد که ارباب اینگونه هوای نوکرانش را...
برای همین است که من در کربلای اربابم و زیر قبه اش که هر دعایی مستجاب است
برای کربلایی شدن تک تک شما دعا کردم....
یا علی مدد
نوکــــــرے شغــــــل شریفے اســت به شرط آنـکـه
فقــــــط ارباب / حسیـــــــن بن علـے/ باشد و بـس
مــنم که حــرفـــه اجدادی ام گدایـــی تـــوســت
به رسم عشـــق و جنـــون دلـــم هــوایـی تـوســت
پی نوشت :
دربــهای قفـس باز شده است...
بالهــایت را بگشــای و تا میتوانی اوج بگیـــر...
اوج بگیر تا آسمان و دیگر هرگز به این زمینِِ پر هیــاهو باز نگـــرد...
تنـها ساعاتی دیگر به اذن ِ خــدا و به شرط حیات و لیاقت ، میهمانِ حریم اربابم
حلال بفـــرمائید...
یا علی مدد
لــب هـای مــن عسـل شــده از گفـتــن حسیــــن
آقــا چقــــدر نـــام شـمــا مــــزه مـــی دهـــد
ا ر بـــــــــا ب
هر کسی عاشـــقِ هر کسی که میخواهد باشد...
لبـــــهای من فقــط با بردن نــامِ مقدس شما اَحلی مِنَ العســـل میشود
بر طالعم نوشته شده "عاشق الحسین"دست خودم نبود اگر عاشقت شدم
عجــب هوای لطیــفی است این هــوای حسیـــن
خــــدا کنــد که بمیـــرم شبی برای حسیـــن (ع)
و رویای یک شبِ جمعه ... حـــرم
ارباب همیشه گفته اند تا سه نشود انــــگار ...
چقدر چشـــیدن طعمِ واقعــی یک رویا شیرین است...
دلشوره دارم
مــــادر جان برات کربلایم را داده ای... تا جان دارم ممنون این محبتم
امـــا با من وعـــده دیداری بگذار
که سالـــهاست روزشماری میکنم برای یک شبِ جمعه در حرمِ یار
برایِ استشـــــمام عطرِ سیـــب ِ حـــرم
مادر قرارمان گوشه ای از شش گوشه ی ضریح اربابم حسین (ع)
همان جای همیشگی
پایینِ پـــا ی آقـــا
من سیاهپـــوش..
به نشانه ی روسیاهـــی خودم... به احترامِ عزای ارباب
مرا میشناسی مـــادر؟
همیشه مادر خطابت کرده ام... با وجود تمام ِ نا سپـا سی هـا
اما میــــدانم مــادر تمامِ فرزندانش را دوست دارد
چه خوب ... چه بـــد
من .. همان دختـــرِ روسیـــاهِ شما
هم نــامِ شــما ...
مادر بگــو که میآیی و مرا هم با خودت میبری ؟
از هجده سالی که قرارمان بود خیلی بیشتر گذشته است مـــادر
بگو که میآی وآمدنت مرهمی میشود برای زخـــم هایم
بگــو که می آیی و دخـــــترت را هــم ...
و "شــب جمــعه" شـد و در حـــرم کرب و بـلا
چــشم ها منتــــظرِ "حضـرت مـــادر" شـده است
به اذنِ امام رضـــــا جان
بسم الله ...
پنجـــــره فولادِ رضا برات کربـــلا میده
هر کی میــــره به کربلا ، از حــــرمِ رضـــا (ع) میــره
و من همان روزی که وارد حریم و بارگاهتان شدم
شهـــا دت دادم کــه : اَنــتـَــ تـَسمَـعُ کَلـامــی ، وَ تــرّدَُ سَلـامـی
و شما کلامم را شنــیدید و سلامم را جــواب دادید و بـراتِ کربـــلایم را ...
خـــــدا را شکـــر اگر امـروز غــم هست
حــرم هست و حرم هســت و حـــرم هســت ..
